Dag 10 Powers - Riddle 129km

Nou daar zitten we dan weer deze keer in een echte originele highschool. Je weet wel met van die lockers in de gang wel grappig eigenlijk.

Nou het dorp Riddle heeft maar liefst 1063 bewoners. Dus het Cycle Oregon dorp met maar liefst 2200 fietsers en nog wel een 500 bezoekers en vrijwillegers verviervoudigd het geheel. Dus vandaar dat vandaag alle kinderen van de school vrij hebben gekregen om ergens mee te helpen. Ze zijn allemaal heel erg vriendelijk en zéér hulpvaardig.

Gisteren ben ik in Powers na het bezoek aan de bibliotheek nog even het stadje ingeweest om wat te snacken te halen en natuurlijk het dorp te bezichtigen.

Het was overal een drukte van jewelste en de eettentjes en souveniersshops deden goede zaken. Mooi zo hoort het!

Aangezien mijn fiets tijdens het schakelen niet meer helemaal deed wat ik vroeg besloot ik om maar eens een bezoek aan de bike-gallery te brengen. Weat denk je een wachtrij van minimaal 20 fietsers. Maar ja er zit niks anders op dan gewoon wachten dus. Na een uur was ik aan de beurt maar ik moet zeggen dan wordt je ook vakkundig en erg vriendelijk geholpen.

Het meetinstrument wees uit dat de ketting nog wel deze tocht mee zou kunnen gaan maar daarna echt vervangen moest worden. Nou dan maar nu want dan ben ik van dat hinderlijke schakel probleem af.

Dus hup 5 minuten later ligt er dan een nieuwe ketting op waarna ook nog even je remmen worden nagekeken en je derailleur wordt bijgesteld. De monteur maakte nog even een proefritje om te kijken of het schakelen ook echt werkte. Alles weer fijn in orde voor de klim van morgen.

Hierna was het weer etenstijd en speelde er een leuke band. Ik luisterde een tijdje naar de muziek alvorens ik ging eten.

We aten een soort pasta maar het was heerlijk maar ik vond het veel te weinig! Dan toch maar een toetje gepakt, cheescake. Een soort bevroren kwark of zo maar het was wel lekker.

Daarna ging ik naar mijn tentje een beetje relaxen. Rick, de oudere man uit Delaware, kwam even met me kletsen en ik denk dat we wel een uur praten over van alles en nog wat. Met name over zijn bezoeken aan Europa. Het was wel gezellig.

Nadat hij vertrokken was ging ik mijn tent reorganiseren voor de monstertocht van morgen. rij snel daarna ging ik slapen.

Geslapen heb ik niet veel want mijn tent stond precies achter de massage tent die tot 23.00 uur open was waarna ze vervolgens alles gingen opruimen in auto's. Maar ja je moet het ermee doen.

Ik werd 's nachts nog een paar keer wakker onder andere van de koude (6graden) en een aantal blaffende honden.

Om 5.45 uur stond ik op en ging ik eten, opruimen en me klaar maken voor de start. Uieteindelijk vertok ik toch pas om 7.30 uur want er waren wat sms-jes die op en neer gingen naar mijn collega's op het werk. Helaas was de ontvangst erg slecht dus vandaar dat het allemaal wat langer duurde.

Maar met volle moed ging ik dan op pad voor de zwaarste dag van Cycle Oregon 2011. De tocht zou starten met een beklimming van maar liefst 60 km met stukken van 7,5 en 10%. Maar wonder boven wonder vond ik het hele gedoe van iedereen over deze klim erg overdreven. Ik kon echt heerlijk en op mijn gemakje omhoog fietsen. Het was wel koud, slechts 8 graden.

De hele route van vandaag ging eigenlijk door een groot bos. Het bos bestond voornamelijk uit Douglas sparren. Van die hele grote mooie dennenbomen. Af en toe waren er prachtige vergezichten.

Na de eerste rustplaats ging de weg inderdaad met 10% omhoog waarna we op een soort plateau terecht kwamen. Hier klom het wel maar slechts een paar procenten.

De streep voor de lunchplaats was ergens onderweg op een openbare kampeerplaats getrokken want we zijn de hele route géén enkel dorp tegengekomen en misschien een 5-tal huizen. Uiteraard was hier voor live muziek gezorgd, was er een kampvuur en kregen we een sandwich met kalkoen. Dit kun je elke dag aanvullen met tomaten, uien en sla. Echt heerlijk!

Nou na de lunch moest het dan beginnen een korte afdaling en dan een klim....... Zoals al gezged liep het prima. Onderweg werd ik ingehaald door Ronald, de journalist uit Eindhoven. Hij fietste een tijd met mij op en we kletsen wat. Dat was wel gezellig en een welkome afwisseling van alleen maar je eigen ademhaling te horen.

Binnen een relatief korte tijd stond ik boven. Hier vulde ik mijn bidon en begon ik aan de afdaling. De afdaling eindigde uiteindelijk in een ssort vals plat naar Riddle.

Je begrijpt het al ik formeerde een groepje en ik ging op kop gewoon omdat ik dat nu eenmaal graag doe.

Na een 15-tal km was er een waterstop en daar stopte de volgers. Ze hadden kennelijk dorst. Ik fietste gewoon door maar dat is dan toch niet zo leuk, dus zocht ik iemand anders.

Ik fietste een jonge dame voorbij en hopla beet ze pikte aan. Samen zijn we de laatste 15 km naar Riddle gereden. Ze bedankte me hartelijk voor het pull-werk. We kletste wat alvorens we ieder onze eigen weg gingen.

Ik had snel mijn tentje gevonden, midden op het voetbalveld. Mike was er ook al en hij informeerde hoe mijn rit was geweest. Hierna ging ik heerlijk douchen en bloggen.

Kortom de zwaartse dag vond ik persoonlijk nogal mee vallen. Gelukkig maar!

Morgen de laatste dag van Riddle naar Sutherlin en dan weer terug met de bus.

Tot schrijfs.
Freek