Dag 2 Schiphol-Portland heel veel kilometers

Deze morgen om 6.00 uur opgestaan met de gewone dingen; wassen, scheren, tandenpoetsen etc. Hierna onstreeks 6.35 uur uitgechekt en toen te voet naar de vertrekhal van Schiphol (slechts 300 meter ofzo).

Op de borden stond al aangegeven dat mijn vlucht een half uur vertraging had. Nou eerst zelf inchecken en dan je bagage afgeven. Nou zoals ieder jaar zijn er dan toch problemen met het meenemen van een fiets. Ik had van te voren gebeld om mijn fiets aan te melden en te vragen wat het ging kosten. "Nou meneer als de koffer maximaal 23kg weegt dan kost het Euro 150,=" wist ze mij te vertellen. Dus dit keer maar netjes vooraf de koffer gewogen en met 23,580 kg leek mij dit geen probleem en ik kon nog altijd 2 bidons eruit halen of mijn helm dus dat moest wel goed komen. Inderdaad keurig meneer ik mag dit naar beneden afronden en dat is dan Euro 75,= Kortom ik was er natuurlijk erg blij mee maar wat heeft informeren eigenlijk voor zin!? :( Maar ja dan geldt toch weer vraag niet hoe het kan maar geniet ervan.

Nou nog even de bagage afgeven bij de odd-size lugage en dan door de douane, allemaal een fluitje van een cent. Vervolgens dollars wisselen tegen een koers van 0.78133 dat was een paar dagen geleden nog 0,7091 maar ja het is niet anders.

Vervolgens een ontbijtje besteld bij Grand Café Amsterdam. Ze noemen zichzelf de kroeg van Amsterdam. Ik nam een Englisch breakfast en ik belde ook nog even met alle dames thuis. Ze missen me nu al heel erg als dat maar goed gaat de komende weken?

Na het ontbijt nog wat rondgekeken in het absurde aanbod van taxfree shops. Kijken wel maar kopen niet...
Toen op naar de gate. Deze was inmiddels gewijzigd van E20 naar E22 dus je raadt het al verderweg ging niet maar ja ik ben pas 25 jaar oud en dat al .... Overigens had ik ook tijd genoeg dus het was helemaal niet erg. Om 8.45 uur was ik bij de gate waar ik achteraan sloot in de rij voor de security check. Na ±15 minuten was ik bij het checkpoint en werd ik kundig onderworpen aan een aantal vragen over mijn bagage, wie dat ingepakt had en wat ik ga doen in de states. Kennelijk had ik alle vragen goed en mog ik door naar de rontgenband ed.

Volgens mij was ik nog niet helemaal wakker want ik vergat eerst mijn armband af te doen en toen bleek ook nog dat ik mijn horloge was vergeten. De beveiligingsbeamte vroeg of ik nu zeker alles erin had gelegd en lachte er smakelijk bij. Hierna volgde een bodyscan met een hypermodern apparaat en daar lieten ze me twee keer instappen. Ze zeiden lachend dat ik het anders waarschijnlijk niet zeker wist. Hierop volgde weer een visitatie en toen was ik volledig uitgeschakeld als potentieel gevaarlijk persoon.

Hierna mag je dan bijkomen in een ongezellige afgesloten wachtruimte totdat het boarden begint.

Omstreeks 10.00 uur werd omgeroepen dat we over ± 15 minuten gingen instappen eerst de business-class, elite en mensen met kinderen. Daarna rij voor rij beginnende bij het hoogste cijfer en zo steeds lager.

Ik heb stoelnummer 14A dus dat gaat wel even duren. Vervolgens gebeurde er gedurende een halfuur helemaal niets ik denk speciaal voor mij een Brabants-kwartiertje. Opeens werd er omgeroepen we gaan nu instappen. Dat is mooi geen volgorde niks nie rijnummer gewoon gas erop. Om 10.53 uur reden we weg van de gate met inmiddels een uur vertraging.

Gelukkig wist de piloot raad want hij vertelde dat we met een half uur vertraging zouden aankomen. Ik denk dezlfde piloot van vorig jaar want die vloog ook een halfuur sneller.

Trouwens het blijft mooi om op zo'n grote luchthaven rond te kijken. ZO passeerde ik de meest kleurrijke vlucht van de dag en wel naar New Delhi. Natuurlijk stonden daar een hoop Indiers met of zonder tulband en prachtige lange gekleurde gewaden. Alleen de slangenmand,het spijkerbed en het vliegend tapijt ontbraken nog. Voor de rest was alles er.

In het vliegtuig zat ik naast een vrouw uit de Oekraine. Ze vroeg me hoe ze een douaneformulier moest invullen. Ik hielp ze zo goed en kwaad als het kon. Zo nu nog 10 uur vliegen en dan zijn we er.

Tijdens de vlucht keek ik drie films en sliep ik wat. Uietraard ook weer de vraag bij de lunch: Chicken or Pasta. Nou pasta dan maar.

Tijdens de reis probeerde de Oekraiense vrouw een paar keer wat te vragen maar aangezien ze helemaal geen Engels sprak moets het dan maar op zijn jan boeren fluitjes. Want helaas is mijn Oekraieens wat minder .

Om ± 12.00 ur geland en alles verliep voorspoedig dus op naar het hotel. In de aankomsthal werd ik aangesproken door een Amerikaanse vrouw met de vraag of ik Ronald was? Nou nee dus.

Toen ik buiten stond te wachten op de hotel-shuttle kwam ze aangelopen met Ronald.

Nu blijkt dat hij uit Eindhoven komt en partime verhalen schrijft voor het maandblad Fiets. Daarnaast is hij eigenlijk politie-man bij het korps zuid-oost brabant. Ook heeft hij bij onze eigen Ger in de ploeg gezeten (dat zal zijn moeder leuk vinden)

Na ingechekt te hebben in het hotel naar mijn kamer (502) om te douchen en verder op te frissen.
Opweg naar Uggs. Ik nam de maxtrein en binnen 15 minuten stond ik in Downtown Portland.

Ik stapte uit bij Nordstrom en kocht 7 paar Uggs. Ze waren volgens mij erg blij met me. Niks passen maar gewoon bestellen met een lijstje. Dat is dan $ 1059,= en plastic doet de rest. Ik mocht gelukkig de dozen daarlaten alvorens ik verder ging.

Daar stond ik dan te staan met 2 tasssen helemaal vol. De stad ingaan ging niet dus besloot ik maar even door te lopen naar de app-store en een IpAd2 te kopen.

In de store waren meer dan 40 verkopers bezig ern ik werd aangesproken door een vrouwelijke variant. Nou dat werkte mooi met een Iphone boekte en verwerkte zede bestelling en de rest verliep heel eenvoudig.Ze gaf me ook nog een soort uitleg. Hierna ging ik even iets eten bij Rock-bottoms waarna ik terug ging naar het hotel en daar dit verslag bijwerkte.

CU The Freak