Dag 5 Sutherlin-Cottage Groove 115km

Nou allereerst bedankt voor alle reacties dat is toch elke keer weer leuk om te horen!

Gisteren na het bloggen ben ik naar de rider-service gegaan want mijn knoop ging inens van mijn broek af. En dus had ik naald en draad nodig.

Zo gezegd zo gedaan. angezien ze maar een naald hadden moest ik daar de knoop er weer aanzetten. Ik kan je zeggen dat is toch nog vrij moeilijk zo'n knoop eraan zetten als je je broek niet kunt laten zakken. Het belangrijkste is natuurlijk dat je geen vitale delen raakt want dan ben je pas echt genaaid zal ik maar zeggen.

Maar de eerste keer viel de knoop er weer meteen af. Ik keek eens goed naar de knoop en toen bleek dat er een scheurtje inzat. Maar uiteindelijk is het me toch gelukt.

Hierna was het alweer etenstijd dus liep ik naar de etenstent, deze stond op ongeveer een 5-tal minuten lopen. Vanavond waren er spare-ribs met rijst en gekookte groenten. Daarnaast kun je nog altijd een toetje kiezen, wat ik dus zelden doe, en een bakje sla met tomaat etc. Dat laatste doe ik elke dag want dat is altijd heerlijk.

Overigens de rest smaakte ook prima maar ze keken wel raar op dat ik maar een rack wilde. Nou dat was echt genoeg neem dat van mij aan.

Tijdens het eten kwamen er een aantal zogenaamde volunteers bij me zitten en we kletsen over van alles en nog wat. Een van de gasten had een aantal naamkaartjes om zijn nek hangen. Ik vroeg waar dat voor was en hij antwoorde dat hij ze gewoon spaarde. O ik dacht dat dat voor je alterego's was. Daar moest de rest dus erg hard om lachen. We kletste nog wat en vervolgens moesten ze weer aan de slag.

Ik ging naar de meldingen van de dag luisteren wat elke keer toch wel weer grappig is. Elke dag komt er dan de Burgermeester van het dorp waar we slapen een woordje doen maar vooral iedereen bedanken.

Gisteren was dat wel grappig want hij was net aan zijn heup geholpen en dus werd er een rollater op het podium gezet waar hij dan weer op ging zitten. Hij was gekleed voor deze gelegenheid, in een spijkerbroek een een zwart bloesje, niks nie ketting of iets officieel. Wel leuk om te zien dat dat dan ook weer anders is dan bij ons.

Na de berichten naar mijn tentje en daar heb ik gewoon een uurtje zitten te relaxen, het was heerlijk weer zo rond de 17 a 18 graden. Daarna tandenpoetsen etc en naar bedje toe.

De nacht verliep rustig en heerlijk qua temperatuur. 's Nachts ben ik er wel een paar keer uit geweest om even naar de toilet te gaan. Dat is dan ook wel weer leuk zo midden in de nacht buiten onder een heldere sterrenhemel. En nog steeds een lekker temperatuurtje zo ongeveer 11 a 12 graden.

Om 6.00 uur stond ik op en belde ik even naar huis. Eerst met Bea die aan het wandelen was en daarna met Renee en Margot. Vervolgens wassen en alles klaar maken voor de start. Dus inpakken de juidte kleren aan etc. Daarna ontbijten.

Om 7.05 vertrokken we, Mike en ik, voor de route van vandaag. De route ging door een heel mooi bos wat afgewisseld werd met allerlei weilanden en kleine gehuchtjes. Das wel erg klein he, een klein gehucht?
Onderweg zag ik een heleboel roofvogels een soort Buizerd leek het.

De rit ging vrijsnel omhoog de bergen in en daar had ik eigenlijk niet opgerekend maar ja er is geen weg terug dus dan geldt automatisch het gezegde trappen trut :) Dus dat heb ik dan maar gedaan. We sloegen de eerste rustpost over en fietsten lekker door.

we gingen steeds hoger en het klimpercentage lag nu rond de 7 a 8% toch best flink en zeker voor hier.
De uitzichten werden steeds mooier dit geldt ook voor de afdalingen. Ik tikte zelfs even de 70 km aan. Bij de waterstop vulde Mike even een fles en binnen een minuut gingen we weer verder.

Tijdens een klim zag ik een soort hagedis op de weg zitten. Het beest had de kleur van red ceddar wood en was wel mooi.

Inmiddels bleef het klimmen en won Mike toch wel terrein op me zodoende zag ik hem pas weer bij de lunch. we lunchten samen en fietsten ook weer samen verder.

Mike zou vandaag niet de extra optie doen want morgen hebben we ongeveer een 130 km voor de boeg. Ik zei dat ik het wel ging doen.

Ja mijn benen zeiden nee maar mijn eigenwijze hersenen vonden het kennelijk toch nodig. Dus bij Cottage Groove aangekomen ging hij links en ik ging rechtsaf.

De optie van 30km ging langs een groot meer. Ik was er benieuwd naar! Het blijkt dat het meeste van de optie over een fietspad langs het meer gaat en dat was dus echt heel mooi om te doen. Ik had het niet willen missen. Mijn benen wel denk ik. Onderweg waren er een paar van die overdekte bruggen waar ik een foto van nam. Ik hoorde wat ritselen in het bos en zag opeeens 2 herten staan. Allen ze wilde niet op de foto want ze bleven zich maar verstoppen voor me. Maar wel leuk om te zien.

Nou op naar de rustplaats om de broodnodige energie bij te tanken. Daar was een politieman behoorlijk aan het discussieren met een paar mensen van de organisatie want hij vond dat ze teveel plaats in beslag namen. Ok ze wilden wel wat opschuiven. Nou met 50 cm was hij al tevreden! Nou ja!? Overigens was op de hele rustplaats ook niemand anders dan mensen van Cycle Oregon.

Ik raakte aan de praat met een moterrijder die een vrijwilleger voor Cycle Oregon waa. Hij vertelde van alles over een motertreffen in South Dakota in Sestris of zoiets. Hij had ook zijn hele jasje vol met patches en speldjes etc. Er kwamen daar maar liefst elke keer 800.000 mensen bij elkaar en dat bleef hij toch wel een paar keer herhalen.

Ik vroeg of ik een foto mocht maken van zijn moter, een Harley. Ja graag zei hij en voor ik het wist stond hij er ook bij. Wel grappig! Alvorens ik kon gaan gaf hij mij drie keer een hand en hij vond het echt geweldig dat ik even naar de States kwam om te fietsen.

Nou op naar het laatste deel van de route. Daar zat nog minimaal 1 pittige klim in dt wist ik van het roadboek. Maar ja je moet toch terug dus je hebt geen keus en ik ben hier nu eenmaal om te fietsen en het is nog leuk ook.

Op het laatste stuk was er nog een ongeluk gebeurd waarbij de ambulance aanwezig was. Er was een wielrenner op het fietspad tegen een verkeersbord aangereden. Nou moet ik zeggen dat deze ook wel erg ongelukkig geplaatst zijn ze staan namelijk midden op het pad en dienen er ook voor om auto's weg te houden.

Ik hoop dat het allemaal goed voor hem afloopt maar hij werd wel op zo'n rug/nek plank weggedragen.

Nou op naar de finish waar natuurlijk weer het hele dorp aanwezig was. Je wordt elke keer toch wel erg hartelijk ontvangen hoor. Daarna krijg je nog een pakje chocolademelk.

Nou opzoek naar mijn tent. Nadat ik deze gelokaliseerd had op zoek naar mijn tas maar dat ging nog een hele tijd duren. Dus een handdoek gehuurd en hup de douche in. Het is minimaal 30 graden dus dat was heerlijk. Vervolgens heb ik nog minimaal 1 uur op mijn tas moeten wachten. Ja ze hebben daar een nieuw team voor dus die moeten ook even wennen.

Nog even mezelf opgefrist en mijn tent ingericht en daarna naar de shop van de bike-gallery want ik heb heel hard nieuwe remblokken nodig en mijn fiets piept als een vogelkooi. Maar ja dat is altijd na 1 of 2 dagen. Je wilt niet weten hoeveel mensen er dan daar staan met hun fiets om iets te laten repareren echt heel veel. Maar ja ze hebben dit jaar dan ook een 10-tal reparateurs bij zich en in totaal zijn ze met maar liefst 25 mensen.

Daar kan ik vanavond mijn fiets weer ophalen!

Door alle vertraging had ik nog niet kunnen bloggen dus dat ben ik toen maar eerst gaan doen. Hierna ga ik even iets drinken en naar de live muziek luisteren. Ook moet ik nog mijn stempeltje voor mijn paspoort halen. Dus je ziet druk, druk, druk.

Nou morgen gaan we naar de kust dus ik ben heel benieuwd.

CU you soon
The Freak