Dag 12 Een extra dag in Portland

Nou dat is mooi om te zien dat er ook nog gewoon mensen zijn die hun woord houden en netjes bij mij aan tafel een nummerplaat komen brengen en daar helemaal niets voor willen hebben. Prachtig.

Nou de nacht was heerlijk géén snurkende, scheten latende en hoestende mensen en zelfs géén openritsende dingen. Ja je staat er van te kijken hoevel dingen een rits hebben en toch zeker midden in de nacht.

Nou ik lag heerlijk in mijn kingsize bed met de beschikking over een douche en toilet zonder wachtrij. Ik was er aan toe denk ik.

Trouwens het blijkt dat het de zwaarste Cycle Oregon ooit was (toch in ieder geval de laatste dag) zie het volgende bericht van een plaatselijke nieuwszender:

Cycle Oregon 23 year wrapped up with an extra feeling of accomplishment Saturday as riders streamed back into Elgin after what founder Jonathan Nicholas said was the toughest last day in the history of the event: 76 miles and 6,600 feet of elevation gain, including a 20-mile climb to Tollgate Pass. Riders started the day in Pendleton.

The bike tour organizers had a couple of school buses at the ready in case the climb proved too much at the end of a weeklong ride through northeastern Oregon and southeastern Washington that was acknowledged to be a little tougher than usual. The buses were barely used -- and don't expect them next year, ride director Jerry Norquist was quick to add.

"It's been a remarkably smooth week," Nicholas said. "I have not been to a panic meeting all week."

Nou die heb ik dan toch weer mooi in mijn zak zal ik maar zeggen.

Nou logisch maar "gewoon" om 6.00 uur wakker en dan kan je heerlijk met het thuisfront bellen waarna ik even door mijn verslag en jullie opmerkingen las.

Omstreeks 7.00 uur ging ik sporten in de gym van het hotel. Ja je moet in het ritme blijven. Dus eerst fietsen, op de crosstrainer, hardlopen en vervolgens zwemmen. Ik deed alles 18 minuten. Dus na ruim een uur was ik klaar met sporten en ging ik douchen en mezelf aankleden.

In de kleedkamer was ook de oudere man (74 jaar) van gisterenavond en hij bedankte "all your guys for taken care of me". Ik zei tegen hem "sir you did verry well my compliments I hope I can do this at your age"

Trouwens hij FIETST dadelijk naar huis met zijn rugzak ongeveer 16km en komt dan terug met het openbaarvervoer om zijn andere tassen op te halen. Hij heeft zijn auto 30 jaar geleden verkocht want hij heeft er geen nodig. Chapeau hoor!

Nou dan ontbijten maar het was inmiddels 10.30 uur dus het kan wel dacht ik. Nou dat valt nog niet mee een fatsoenlijk ontbijt kiezen zonder al te veel vet. Het werd dus een Hash Brown Corned Beef. Wij zouden dit volgens mij als avondeten nuttigen !? Maar ja integreren maar.

Trouwens tijdens het zwemmen werd ook het zwembad onderhouden. Nou spreekt een poolboy altijd tot de verbeelding nou ik kan zeggen dat dat hier in ieder geval niet voor de poolgirl geldt!

Nou op naar de stad met het reeds bekende busje. In de bus zaten een 4-tal zwiters en een paar Amerikanen. Ook een ouder echtpaar uit Salem, Oregon (de hoofdstad of Capital van Oregon). Kom jij hier helemaal fietsen vanuit Holland? Wow that is nice. Ze gaan een paar dagen naar Las Vegas om te gokken. Ik kletste wat met de man en bij het uitstappen vroeg ik of ik hem moest helpen want hij liep nogal moeilijk. Nou dat is niet nodig zei hij ik doe het wel rustig aan. Maar fijn dat je het vraagt dat zie je niet vaak meer tegenwoordig zei hij. Het was leuk je te ontmoeten en een goede reis nog.

Ik ging vervolgens naar de light-train en meteen was er een kaartjes controle. Je weet wel twee van die mensen die hun werk extreem serieus nemen vol met allerlij emblemen om er in ieder geval officieel uit te zien. Maar ze hadden meteen beet. Een jongen naast mij had geen kaartje dus hup ID inleveren, wat overigens meteen via de radio gecheckt werd, en de volgende halte eruit samen met de controleurs. Nou ja dan moet je ook maar niet zwart rijden. Ik vroeg me af of hij nu voor een jaar of 5 opgesloten zou worden of kijk je dan teveel films?

Het werd steeds drukker in de trein met dames allemaal in het roze gekleed. Het is weer de jaarlijkse run tegen (borst)kanker. Een goed doel lijkt mij!

Ik herinner me dat nog van vorig jaar ook op de laatste zondag van mijn reis. Overigens over roze gesproken er is ook een soort homo evenement an de gang er lopen nogal wat drag Queen achtige rond. Nou dat is weer eens wat anders dan rodeo Queens.

Inmiddels was ik aangekomen in downtown en ging ik op mijn gemak wat shoppen en rondkijken. Dit keer zonder missie dus heerlijk relaxed. Even bij een Starbucks koffie drinken. Druk man echt niet normaal!! Het weer is overigens heerlijk circa 22 graden, zonnig en droog. Het waait wel behoorlijk.

Als je zo bij Starbucks zit is het toch wel mooi om te zien hoe de maatschappij aan het veranderen is. Je kunt tegenwoordig op zo veel plaatsen gratis internetten en dat doen dus ook een heleboel mensen. Computers komen overal vandaan.

Het lijkt individueel maar toch staan al die mensen met iemand in contact en je ziet ook interactie tussen twee internettende buren. Dus ik denk, ook zeker gezien mijn ervaring van de afgelopen week, dat het individualisme wel mee valt. Ik ben soms wel blij geweest dat ik even geen antwoorden hoefde te geven.

Trouwens een mooi woord individualisme het lijkt mij tegenstrijdig net als appartement. Die zijn ook nooit apart......

Nogmaals als je nog eens naar The States wilt kan ik je deze stad, Portland dus, van harte aanbevelen. Er is van alles te doen en ik vind het allemaal nogal tollerant en relaxed. Je hebt eigenlijk niet het idee dat je in een miljoenen stad bent. Er wonen in de stad en de voorsteden samen maar liefst 2 miljoen mensen. Dat is dus 66% van de Oregonians.

Ik schat dat Oregon ongeveer 4 keer zo groot is als Nederland dan wonen wij wel heel dicht op elkaar. Wat een verschil! En wat mij nog het meeste opvalt is dat ik tot op heden, in drie jaar tijd, nog niet één keer een sirene heb gehoord. Thuis wel zes keer per dag.

Na een chicken wrap gegeten te hebben bij Rockbottoms ging ik met de light-train terug naar het vliegveld.

Overigens zat er, bij Rockbottoms, ongeveer 2,5 meter van me af een man American Football te kijken en hij leefde helemaal mee. Ineens zegt hij tegen mij. Het maakt mij niet uit wie er wint maar het is een geweldige wedstrijd. En ja hoor daar kwam weer de vraag waar kon je vandaan? Uit Holland dus. Wat brengt je hier? Cycle Oregon. Ok en heb je de kust al bezocht? Nee nog niet. Nou dat moet je doen hoor want ze hebben er geweldig bier, leuke mensen o ja en het gebied is prachtig (ja in die volgorde).
Wat is je naam? Freek. Ok ik heet Emiel. Dat komt niet zoveel voor in The US. Nee mijn familie komt uit Duitsland. Al lang geleden? Ja ergens in 1910.

Ja en allemaal uit het niets ik zat gewoon te zitten. Aardige mensen hoor die Amerikanen. Hij gaf me nog een hand toen hij ging, wenste me een goede terugvlucht en bedankte me voor het bezoek aan de USA.

Toen ik terug was op het vliegveld besloot ik maar eens terug te lopen naar het hotel het is eigenlijk vlakbij en het is en soort park met prachtig aangelegde boulevard achtige wegen dus. Zo gezegd zo gedaan. Je loopt heel makkelijk langs de startbaan de achter het hotel doorloopt. Ja ik heb hier zelfs uitzicht op een paar gestationeerde vliegtuigen. Mooi als het allemaal zo compact is.

Onderweg zag ik nog een soort specht zitten. De arme vogel was ergens tegenaan gevlogen en had een vleugel beschadigd. Maar hij was nog wel zo snel dat ik hem niet gevangen kreeg. Ja ik zou ook niet geweten hebben wat ik er verder mee moest maar het zal wel een soort natuur zijn voor me.

Na een 15-tal minuten stond ik bij het hotel het was inmiddels rond 18.15 uur. Ik besloot om dit verslag te gaan schrijven. Hierna ga ik mijn spullen een beetje herschikken en inpakken zodat ik morgen de terugreis kan aanvaarden. Ik vlieg om 22.30 uur Nederlandse tijd.

Het was wederom weer een leuke dag.

CU soon The Freak