Dag 9 Waitsburg - Pendelton 123km

Nou beste lezers daar zijn we dan weer. Bedankt voor alle reacties. En Frans-jozef ik wil best eens een keer een uitdaging aangaan hoor maar ik denk dat Alp d'Zes al een behoorlijke is!

Nou ik nam bij het bloggen afscheid van Jen want het zou de laatste keer zijn dat the Blogmobile er stond. Vandaag zouden we in en school terecht kunnen nou niet dus! Maar daar later meer over.

Na het bloggen ging ik naar het stadje om wat rond te kijken en wat fris te kopen. Ik liep nog wat winkeltjes binnen maar daar was niet echt wat te zien. Vervolgens een General Store binnen waar ze een giga hoeveelheid aan verschillende frisdranken en voedsel verkochten.
Ik kocht een KLEIN zakje chips achtige dingen met het opschrift Flaming Hot. Nou dat was dus het understatement van de eeuw. Mijn god wat een hitte. Dus na het eerste fles cranberry sap moest er minimaal nog een 2e komen.

Overigens denk ik dat er nu ergens een hond ook met een hele grote dorst moet rondlopen want deze gehaktstaaf op poten bleef maar aanhouden en stond gruwelijk te schooien. Ik heb hem nog gewaarschuwd maar het mocht niet baten er moest en zou chips komen. Nou ok dan. Overigens had hij na een chipsstengeltje al genoeg. Dus uiteindelijk begreep de meatball het toch

De winkelier was erg vriendelijk hij zei ook dat Cycle Oregon veel goed deed voor hun dorp het was in eeuwen niet zo druk geweest. Nou gelukkig maar is al die weakness leaving my body niet voor niets geweest.

Nou nadat ik het tweede flesje op had ging het een stuk beter en liep ik verder door het dorp naar de Beergarden van Cycle Oregon. Daar waren een hele hoop aktiviteiten zoals plaatselijke standjes met verschillende artikelen. Van handgemaakte juwelen tot zeep etc.
Ook kon je met een kameel op de foto. Nou ja eigenlijk een dromedaris want hij ging op een gegeven moment plat op zijn zijkant liggen dromen.

O ja en hij had ook maar één bult.

Met het hele Cycle Oregon circus reist ook een pizzabakker mee dus ik besloot om een keer een stukje pizza te kopen. Nou nadat ze je bestelling opgenomen hebben en je afgerekend hebt wordt na een paar minuten je naam afgeroepen en kun je je bestelling ophalen. Jullie zullen begrijpen dat mijn naam voor nogal wat problemen zorgde.

Toen ze iets riepen wat op mijn naam leek haalde ik mijn bestelling op en at een heerlijk stuk pizza. Kennelijk was er vanwege het moeilijk kunnen uitspreken iets misgegaan en bleven ze maar liefst een 15-tal minuten elke keer weer mijn naam (nou ja) roepen. Maar ik had mijn stuk allang op. Ik dronk nog een biertje en luisterde wat naar de leuke lokale band. Type Hilly Billy.

Omstreeks om 18.30 uur besloot ik om terug te gaan naar het dorp om te gaan eten. Onderweg kwam ik Ripley tegen (de zoon van een gewezen generaal van de US) die ik elke jaar ontmoet. Hij was onderweg met zijn mandoline om in het dorp wat te gaan spelen. Dat had hij de avond van te voren ook gedaan. We buurten wat en aangezien het weer aan het veranderen was besloot hij om ook terug te gaan. Zo liepen we samen terug en onderweg kwamen we Kurt tegen. De Duitser die vorig jaar zo boos was geworden toen hij extra moest betalen voor zijn fiets.

We kletsten wat over Europa en Amerika en de politiek van beide. Om het nog ingewikkelder te maken kwam Ripley weer een paar heren tegen die ook weer van alles wilden weten. Enfin zo stonden we wel een half uur te praten en was het wel gezellig.

Ik nam afscheid van iedereen en ging naar de etenstent. Daar schoven twee heren bij me aan een zekere Larry en Paul. Larry was vorig jaar hard gevallen tijdens Cycle Oregon en had zijn sleutelbeen gebroken.

Hij vroeg aan mij, alvorens hij wist dat ik uit Nederland kwam, of ik op de USS Garcia had gediend. Nee, hoezo? Nou dat staat op je shirt. Nou dat is gewoon een Nederlands merk. Overigens hebben deze week ook al een 7-tal mensen gevraagd of ik uit New Sealand kwam want ook daar heb ik een shirt van bij me. Mijn antwoord was steevast nee hoor ik kom uit Nederland maar we hebben NZ wel gesticht.

Ik kletste nog een tijd met deze heren waarna ik terug naar mijn tent ging. Om 21.00 uur ging ik slapen.

De nacht verliep rustig behalve dan dat ik wakker werd van het gehuil van een paar coyotes. Een prachtig geluid zo midden in een donkere nacht!!! Vlak daarna begon het zachtjes te regenen. Dit duurde bijna de hele nacht. Dus dat beloofd wat voor vandaag.

Om 6.00 uur stond ik op en belde ik wat met het thuisfront. Het regende nog steeds. Nou ja als het dan toch moet maar gaan eten en zorgen dat ik op de fiets zat. Om 7.10 uur fietste ik het terrein af richting Pendelton.

Sommige mensen waren helemaal in regenkleding en van top tot teen ingepakt. Ik had gelukkig voor de mindere variant gekozen en aan wat ik alle dagen aanhad. Eigenlijk regende het niet echt er vielen af en toe wat druppels maar dat mocht geen naam hebben. Ik werd er dus gelukkig ook niet zo nat van.

De eerste waterstop sloeg ik over en ik stopte pas in Walawala. Ik vroeg wat olie bij the bike Gallery voor mijn trappers en schoenplaatjes en vervolgens ging ik weer snel verder.

Na in totaal een 40 km gereden te hebben waren we weer terug in de staat Oregon. Dit was in de buurt van Milton-Freewater. Het landschap veranderde meteen en we zagen boomgaarden met appels en peren. Ook waren er een hele hoop wijnranken te zien. Na verloop van tijd veranderde dit weer in eenzelfde landschap zoals de afgelopen dagen.

Na de lunch in het plaatsje Anthena (vlakbij Helix) dus ik denk dat hier een aantal Grieken terecht zijn gekomen, zou het afgelopen zijn met klimmen. Nou niet dus. De weg ging op en neer voor vele kilometers lang en ik denk dat er een aantal mensen echt wel op gebroken zijn. Gelukkig had ik daar niet zo veel last van. Uiteraard koste het me wel moeite maar van een inzinking was géén sprake. Gelukkig maar!

Na nog een reststop ergens onderweg was ik om 13.20 uur in Pendelton.

Nou de stad rook gewoon naar paarden en vee voor de befaamde 100-jarige round-up. Meteen zag ik ook al een aantal giga campers waarvan sommige met paardenstallen erin!!!!

Enfin het bekende ritueel, alhoewel ik belde eerst nog even met Bea, waarna ik ging douchen, scheren etc.

Onderweg terug naar mijn tent kwam ik Blogmobile Jennifer tegen en ze vertelde me dat de school helaas afgehaakt was en hun geen mogelijkheden meer hadden. Maar ze wist gelukkig wel waar je dan terecht kon. Nou in de stad zijn minimaal drie free-wifi spots en bij een daarvan zit ik nu. Het is The Great Pacific Wine and Coffee Company.

Vanuit het Cycle Oregon kamp ben ik er naar toe gelopen. Bij binnenkomst in de stad is alles ineens Cowboys en Indianen. UIteraard liep ik een paar winkels binnen en snuffelde wat rond.

In een winkel waar ze allemaal westernkleding ed.verkochte schrok ik van een man. Hij was volledig in Cowboykleding en stond stil. Ineens bewoog hij en ik had echt niet in de gaten dat dat een echte man was. Hij vertelde wat over zijn handgemaakte kleding en ik keek daarna nog verder zijn winkel in. Er stonden wel 150 paar handgemaakte cowboylaarzen. Ik pakte een paar op en schrok wederom maar dit keer van de prijs. Maar liefst U$ 3500,- een koopje zal ik maar zeggen.

Ik moet zeggen het is hier momenteel een geweldige sfeer en ik heb nog nooit zoveel cowboyhoeden bij elkaar gezien. Prachtig. Nou ik ga morgen niet fietsen maar naar een Rodeo ik ben erg benieuwd hoor. Daar zullen nog wel meer hoeden en laarzen zijn. I guess!?

De serveerster in dit restaurant is getrouwd met een Nederlander en ze spreekt "een klein beetje" Dutch dus erg grappig. Ze vroeg me of ik Dutch was. Waarna ik haar de grap van het verschil tussen Duits en Nederlands vertelde. Ja dat moest ze onthouden zei ze. Ze vond het erg grappig.

Nou ik ga nu nog even wat foto's oploaden en dan zorgen dat ik straks wat gegeten heb.

Nou have fun and Howdie.
The Freak