Dag 11 Pendelton- Elgin 123km en de busreis

Nou beste mensen daar zijn we dan weer. Nou jullie zijn al wel snel afscheid aan het nemen hoor.

Ik moet vandaag nog beschrijven, zondag en maandag nog dus stay on line zal ik maar zeggen.

Nou voor de goede lezers ja mijn dienstijd duurde overigens ook 11 dagen maar had verder niets met S5 te maken. Maar ok je kunt niet alles weten. Toch?

Enfin het vroeg opstaan was geen enkel probleem want om 1.00 uur vannacht begon het keihard te waaien en waaide er zelfs een paar tentjes weg. Maar Cycle Oregon zou Cycle Oregon niet zijn of zelfs daar hadden ze mensen voor. Dus het tenten team was de rest van de nacht paraat om het e.e.a. te repareren. Vlak daarna begon het gigantisch hard te regenen en te onweren. Het was een prachtig geluid. Af en toe hoorde je nog het gegil van de Indianen en Cowboys er tussen door die gewoon bleven feesten.

Maar uiteindelijk dus om 5.30 uur begonnen met inpakken en daarna gaan ontbijten. Het weer was inmiddels heerlijk rustig.

Om 6.54 uur reed ik de weg op dwars door Pendelton (eerder is echt onverantwoord want het is dan net licht). Onderweg kwamen we in grote zwermen vliegen terecht die volgens mij echt aangetrokken worden door de lucht van al het vee wat in de stad is.

Binnen mum van tijd waren de stad uit de route liep lekker en ik voelde me super. Ik sloeg de eerste en de tweede post over. Onderweg at ik een paar repen die ik eerder in de week over had gehouden. De weg klom regelmatig omhoog waarna dat weer gevolgd werd door een iets kortere afdaling.

Omstreeks 10.00 uur was ik bij de lunch post. Hier deed ik het nodige zoals naar de toilet gaan en een boterham eten. Ik bleef niet langer dan 10 minuten simpelweg om niet teveel af te koelen. Daar heb ik inmiddels slechte ervaringen mee.

Ongeveer 2 km na de lunch begon de klim van ongeveer 45km. Gelukkig gaan de klimmen hier redelijk gelijkmatig omhoog met af en toe een uitschieter van 6% er tussen. Maar ja dat maakt dan wel dat je lang moet klimmen.

Inmiddels gingen we eindelijk weer vanuit de wheatvelden de bossen in. Meer mijn terrein zal ik maar zeggen. Het waren andere bossen dan in het begin deze waren veel meer open. Erg mooi. Overigens was het al de hele dag mistig en vochtig dus echt heel ver kon je niet kijken.

Het nadeel van deze klim is dat je een aantal zogenaamde false summits hebt. Dus het lijkt of je op de top bent maar helaas je daalt een stukje af en dan begint het spel weer van voren af aan. Dit was drie keer zo. Maar ja er zijn ergere dinegen.

In het bos zag ik een aantal prachtige vogels zoals the Redtail Eagle. Ook zag ik een paar Eekhoorns. Inmiddels kan ik ook precies zeggen als er ergens een dood dier ligt want dat ruik je al van ver.

Na de laatste stop tussen twee van die false summits stond ik een kwartier later boven. Hierna ging het 20 km bergaf naar onze finish plaats Elgin.

De weg was heerlijk strak en mooi breed dus snelheden van constant rond de 60 km per uur waren een makkie.

De laatste 10 km werd het wat vlakker waarna ik op kop kroop en me helemaal het apenlazerus fietste maar we reden toen ook tussen de 45 en 47 km per uur. Heerlijk!!
Zo waren we om 12.45 uur aan de finish en was mijn derde Cycle Oregon een feit. Geweldig.

Nou dan mag je gaan douchen je fiets inpakken inchecken voor de bus en relaxen. Ik liep wat rond om een paar foto's te maken en genoot volop. Ik vond dat ik het verdient had om een frietJE met chickenribs te kopen dus dat deed ik.

Hierna was het al weer tijd om in de bus te stappen. Ik zat naast een vrouw uit Portland en we kletste wat. Ik zag nog een viertal coyotes lopen. Vlak daarna viel ik in slaap.

Nadat ik weer wakker was geworden kletste we weer wat en vroeg ik haar of ze ergens in Portland wist waar je oude nummerplaten kon kopen want ik had er nog een nodig van de staat Washington. O mijn zoon heeft die nog in de garage liggen dus ik bel hem wel even. Nou ik ben benieuwd? Om 19.45 uur waren we met heel slecht weer in het hotel.

Ik checkte in in kamer 308 en ging vervolgens wat eten met Mike zoals afgesproken. Een chickensandwich werd het. Heerlijk dus. Naast ons kwam Gert uit Duitsland te zitten samen met een andere Amerikaan. Het was gezellig en we kletsten na over de toch wel zware week zoals hij door de meeste wordt ervaren.

Nu nog wachten tot de fietsen er zijn en dan het bad in en het bed.

CU soon. The Freak