De eerste etappe Elgin-Union 73km

Nou daar is dan eindelijk het verslag van dag 1. Helaas had ik gisteren tijd genoeg maar géén internetmogelijkheden. Maar ach er zijn ergere dingen.

Na een onrustige nacht want het is nu eenmaal wennen aan: opengaande ritsen, snurkende buren, rammelende tasjes etc ben ik om 5.30 uur gaan ontbijten. Uiteraad nadat ik eerst mezelf had geschoren etc. Het was overigens een koude nacht circa 1oC, ja het vriest dus bijna s'nachts. Trouwens aangezien ik dit leuk vind om te doen had ik gerust wat langer in dienst kunnen blijven. Wellicht kan dat als nog?

Nou het ontbijt bestond uit de befaamde scrambled eggs, met een bagel, bacon en yoghurt en alles as much as you can eat! Maar uiteraard houd ik het bij maar één bordje. Na het ontbijt mijn "hotel" opgeruimd en alles weer in mijn tas gestopt. Vervolgens ben ik om 7.30 uur, bij een temperatuur van circa 10 graden vertrokken voor de eerste etappe naar Union. De rit was erg leuk en onder een prachtige zon dus de temperatuur liep snel op tot 25 graden. Het gebied was eerst bosrijk met schitterende valeien en dalen en alles wel zo belachelijk weids. Soms stond er ook een huis. Aangezien het het einde van de zomer is is het wel droog allemaal. Na circa 20km was er al een rustplaats. Werkelijk fantastich geregeld met vers fruit, koeken, blikjes fris alles wat je lust en wederom gratis. Na wat gesproken te hebben met de plaatselijke beheerder van de Muzenval, maar dan met slechts één zaal, doorgereden naar de volgende post weer 20km verder. Het blijkt dus eigenlijk meer rusten te zijn dan fietsen. Dus na 5 minuten zat ik al weer op de fiets want dat is toch het doel van de reis.

Langzaam begon het af en toe te klimmen maar het mag eigelijk géén naam hebben. Op km 60 was in het dorpje Cove de lunchlijn getrokken. Het was inmiddels prachtig weer en ongeveer 28 graden. De live muziek begon net te spelen dus de sfeer was geweldig. Ook bij de lunch was het woord overloed zeer zeker toepasbaar.

Onderweg had ik gemerkt dat mijn versnelling af en toe rammelde en soms bij het schakelen een versnelling oversloeg. Dus snel naar de Bike-Gallery waar een stuk of 8 monteurs je zeer vakkundig helpen en wederom hartstikke gratis.Het was snel gefixed en hij keek gelijk ook nog even de remmen na en smeerde de ketting.

Vervolgens ben ik snel doorgereden. Ik had al heel de nacht en de morgen geprobeerd om te bellen naar het thuisfront maar ik heb hier géén geldige provider of zoiets. Ineens kreeg ik van Margot een smsje. Ik was zeer verbaasd en reageerde hierop bel me even en ineens hadden we een verbinding alsof ze langs me stond. Strange dus?? Bea vroeg of het nog ver was en ik dacht nog zo'n 10 kilometer ongeveer. Maar 1 minuut later stond ik ineens in Union waar een 30-tal kinderen ons luid juichend verwelkomden erg grappig. Vervolgens naar de finish het was nu ongeveer 11.30 uur.

Vervolgens naar mijn tent waar ik wel erg lang op mijn tas moest wachten. Dit duurde tot ongeveer 13.00 uur maar ja liggend op het gras in de zon wie doet je wat? Nadat mijn tas was gearriveerd snel geprobeerd te douchen maar er waren wel 40 wachtenden voor me. Dus met wat deo het een en ander gemaskeerd en vervolgens, op uitnodiging van mijn buren Chris en Lori, naar het dorp gewandeld voor een stuk heerlijke blue-berry pie voor het goede doel (het behoud van de kerk)Nadat we hier lang hebben zitten kletsen met allerlei meer of minder bekenden waren we om 16.30 uur weer terug op de camping waar ik een heerlijke douche nam zonder ook maar één wachtende.

Hierna ging ik weer terug naar het dorp om ergens een internet aansluiting te zoeken maar helaas.

Wederom kon ik weer naar de Bike-Gallery om dit keer de batterij van mijn kilometerteller te vervangen. Sommigen van jullie weten hoe het is als die niet goed werkt! Toen dit gefixed was ben ik een echte Chardonnay uit Oregon gaan drinken in the Beer-Garden.

Hier raakte ik in gesprek met een vrouw, uit zuid Oregon die dit jaar voor de tweede keer mee doet. Haar vader was gisteren precies twee jaar geleden overleden ten gevolge van een fietsongeluk en zei had hem beloofd om op zijn ticket de tocht te fietsen. Dit jaar rijdt ze de tocht voor haarzelf.

Inmiddels was het 19.15 uur en was de drukte een stuk minder bij het restaurant. Dus ging ik eten. We kregen ravioli met worst en gebakken groente met nog twee stukken brood. Als nagerecht was er een of andere carrot-cake. En ja hoor as much..... Wat is het eigenlijk makkelijk om gewoon in de rij te gaan staan een bord aangereikt te krijgen en vervolgens wordt er ook nog voor je opgeschept. Niks menukaart gewoon eten! Uiteindelijk lag ik om 20.00 uur in mijn bedje.

Ik heb morgen afgesproken om 7.15 uur aan de start te staan.

See You, The Freak