De terugvlucht

Nadat ik uitgechekt had bij mijn Hotel werd ik netjes door de hotel shuttle naar het vliegveld gebracht.

Met mijn giga-koffer met daarin mijn fiets ging ik eerst inchecken zodat ik me wat vrijer kon bewegen. Het incheken verliep goed. Alleen vroeg ik me wel af waarom ik in de US $150,- moest betalen, voor mijn fietskoffer, met nog zelfs extra gewicht erin en in Nederland maar liefst Euro 150,=?? Maar ja dat schijnt toch normaal te zijn.

Nadat ik mijn koffer had afgegeven bij de oversized luggage department ging ik nog heerlijk op mijn gemakje kijken in de aanwezige winkeltjes.

Na nog wat kleinigheidjes voor de meiden aangeschaft te hebben ging ik richting security checkpoint.

Hier moest van alles uit zelfs mijn schoenen. Gelukkig bleef de beamte op zijn post.
Ja veiligheid voor alles.

Doordat iedereen tijdig in het vliegtuig was vertrokken we ruim 20 minuten eerder dan gepland. Er waren nog een 5-tal zitplaatsen over. Ikzelf had exact de zelfde plaats als de vorige keer namelijk 41A. de eennalaatste stoel aan het raam links achterin het vliegtuig.

De vlucht verliep prima het was, over het algemeen, mooi weer met een schitterend uitzicht over zowel Amerika alswel Canada. Ook de aankomst in Amsterdam was erg mooi.

Deze keer zat ik in het vliegtuig naast een Fransman van circa 70 jaar oud die uit Chamonix kwam. Hij was op weg naar huis maar sprak werkelijk waar géén woord Engels. Gelukkig dat je dan toch een mondje franse kaas spreekt. Het is toch lang 9,5 uur naast iemand zitten zonder te praten.

Doordat hij geen Engels sprak en kon lezen ging het met de koffie fout. Hij had koffie besteld en deze ook netjes gekregen echter op de vraag of hij suiker of melk nodig had reageerde hij afwijzend. Echter toen hij aan zijn koffie begon opende hij het zakje met mayonaise en spoot die in de koffie. Ik zei tegen hem dat dat mayo was en hij moest om zichzelf lachen. Bij het tweede kopje heb ik maar even melk voor hem besteld. Je bent er toch voor om elkaar te helpen niet waar?

Tijdens de vlucht las ik nog het boek "koud bier en krokodillen" Dit is een reisverslag over een Amerikaan die na 15 jaar in Australië gewoond te hebben het land met de fiets ging verkennen en maar liefst 15.000km door Australië fietste. Wellicht een nieuw avontuur?

Om 10.34 landen we op Schiphol dus meer dan 20 minuten eerder dan gepland. Na nog een tiental minuten over de taxibaan dokten we uiteindelijk om 10.45 uur aan en kon het lossen beginnen.

Nadat ik door de douane ging kwam ik bij de bagageband en tot mijn verbazing kwam daar net mijn zogenaamde extra grote koffer voorbij. Alweer een meevaller. Ook mijn andere tas dook snel op en binnen 15 minuten zat ik alweer in de bus naar P3 om mijn auto op te halen. Om 11.30 uur belde ik met Bea om te melden dat ik het parkeerterrein afreed.

Na een voorspoedige autoreis zonder file's was ik om 13.00 uur al thuis en stonden er drie meiden op me te wachten.

Hoi pap hoe is het heb je cadeautjes bij je? Nadat ik die snel voor opgespoord had moesten de meiden naar school en kon ik de rest gaan uitpakken.

Nadat s'middags de kaart voor Bea eindelijk ook gearriveerd was, maar liefst 4 dagen later dan die van de meiden hadden we nog even een grappig gesprek met Renée hierover.

De kaart zag er qua kleur ongeveer hetzelfde uit dan het geboortekaartje van onze overburen. Aan de binnenzijde stond vermeld: Thanks, see you soon, Freek.
Renée reageerde verbaasd met te zeggen " O pap heb jij een zoon gekregen?" Ja het blijft leuk dat Engels met kinderen.