De rustdag in Halfway 133km
Door: Freek Reijnen
Blijf op de hoogte en volg Freek
11 September 2008 | Verenigde Staten, Halfway
Nou nadat ik gisteren het verslag bijgewerkt had ben ik mijn opladers weer gaan ophalen en heb ik een lekkere frisse smoothie gedronken. Heerlijk.
Vervolgens eten en aangezien ik wat aan de late kant was was er plaats genoeg. Ik koos ervoor om even rust te hebben en géén Amerikanen die van alles aan me vroegen.
Het eten was lekker. Salade met nog van alles ik kan het even niet herinneren. Na nog wat gekeken te hebben naar de optredens ben ik om circa 20.30 uur gaan slapen.
Ik had geen goede nacht en heb van allerlei rare dingen gedroomd. Dat zal wel komen omdat we in Hells Canyon zijn.
Nou de ochtend begon dus vroeg. Althans ik was vroeg wakker maar bleef nog even liggen. Uiteindelijk stond ik op om 6.00 uur want ik wilde proberen om 7.00 uur te vertrekken.
Na het ontbijt met de gebruikelijke rituelen en hoeveelheden vertrok ik dus uiteindelijk om 7.15 uur.
De rit van vandaag ging naar de hells canyon dam en weer terug. De tocht begon koud het was 10 graden toen we vertrokken.
Door een geweldig mooi landschap reden we de diepste gorge van Amerika in. Deze gorge is ontstaan doordat destijd de vulkanische eilanden waaruit Oregon bestaat naar de kust van Idaho dreven en één geheel vormden.
De tocht was in eerste instantie niet wat ik me voorstelde bij een rustdag want de klimmen waren behoorlijk STEIL. Overigens was er wel een vrouw die zei dat mijn kleding en mijn fiets zo mooi in stijl waren. Maar dat is alleen van belang voor de criticasters.
Onderweg vloog er een grote Arend weg net boven mijn hoofd schitterend om te zien. Ook waren er verschillende dode (helaas) slangen op de weg te zien.
Na de lunch al om 8.30 uur ging ik de daadwerkelijke weg naar de dam in. ook weer een schitterend gebied maar aan het einde waren er een paar giga steile hellingen van maar liefst 10% en inmiddels was de temperatuur opgelopen tot 29 graden. Het was dus dorstig weer geworden maar er was bij de rustposten genoeg te drinken.
De terugweg verliep een stuk beter dan de heenweg en uiteindelijk kan ik spreken van een mooie fietsdag. Overigens hij leek absoluut niet op een rustdag. Het was zelfs, wat mij betreft, de zwaarste dag tot nu toe. Morgen staat officieel de zwaarste dag gepland met 3 echte klimmen erin.
Er is een wachtrij hier bij de bieb dus ik moet helaas nu vertrekken.
Groeten Freek
Vervolgens eten en aangezien ik wat aan de late kant was was er plaats genoeg. Ik koos ervoor om even rust te hebben en géén Amerikanen die van alles aan me vroegen.
Het eten was lekker. Salade met nog van alles ik kan het even niet herinneren. Na nog wat gekeken te hebben naar de optredens ben ik om circa 20.30 uur gaan slapen.
Ik had geen goede nacht en heb van allerlei rare dingen gedroomd. Dat zal wel komen omdat we in Hells Canyon zijn.
Nou de ochtend begon dus vroeg. Althans ik was vroeg wakker maar bleef nog even liggen. Uiteindelijk stond ik op om 6.00 uur want ik wilde proberen om 7.00 uur te vertrekken.
Na het ontbijt met de gebruikelijke rituelen en hoeveelheden vertrok ik dus uiteindelijk om 7.15 uur.
De rit van vandaag ging naar de hells canyon dam en weer terug. De tocht begon koud het was 10 graden toen we vertrokken.
Door een geweldig mooi landschap reden we de diepste gorge van Amerika in. Deze gorge is ontstaan doordat destijd de vulkanische eilanden waaruit Oregon bestaat naar de kust van Idaho dreven en één geheel vormden.
De tocht was in eerste instantie niet wat ik me voorstelde bij een rustdag want de klimmen waren behoorlijk STEIL. Overigens was er wel een vrouw die zei dat mijn kleding en mijn fiets zo mooi in stijl waren. Maar dat is alleen van belang voor de criticasters.
Onderweg vloog er een grote Arend weg net boven mijn hoofd schitterend om te zien. Ook waren er verschillende dode (helaas) slangen op de weg te zien.
Na de lunch al om 8.30 uur ging ik de daadwerkelijke weg naar de dam in. ook weer een schitterend gebied maar aan het einde waren er een paar giga steile hellingen van maar liefst 10% en inmiddels was de temperatuur opgelopen tot 29 graden. Het was dus dorstig weer geworden maar er was bij de rustposten genoeg te drinken.
De terugweg verliep een stuk beter dan de heenweg en uiteindelijk kan ik spreken van een mooie fietsdag. Overigens hij leek absoluut niet op een rustdag. Het was zelfs, wat mij betreft, de zwaarste dag tot nu toe. Morgen staat officieel de zwaarste dag gepland met 3 echte klimmen erin.
Er is een wachtrij hier bij de bieb dus ik moet helaas nu vertrekken.
Groeten Freek
-
11 September 2008 - 06:31
Renée & Margot:
we wensen je succes met de tocht vandaag,
knuffels van ons!! -
11 September 2008 - 17:29
Jantje Schup:
He Freak, de teksten worden langer en de plaatjes steeds mooier.SVP rechtop fotograferen want zo doet mijn nek zeer. He, wist je: Boogie begint ook weer.?! How good full te second Halfway and sie joe. -
11 September 2008 - 20:43
Jordy:
Breekiebreekie waar is Freekie!? Fijn da ik toch nog contact kan houden met mijn lievelingsoom. Leuk om je mooie verhaaltjes te lezen en de plaatjes te zien. Er zitten echt een paar super mooie foto's bij. Lijkt me echt een geweldig land als ik dat zo zie, zeker om op je fietsje door te rijden.Ik zou haast jaloers worden. Lijkt me wel mooi om nog een keer (evt met jou als je daar nog eens pit voor hebt) naar Amerika te gaan en dan daar te gaan fietsen.Ik wens je nog veel succes met je fietstochten en maar hopen dat het weer een beetje mee blijft zitten daar. Groetjes Jordy (en de rest oook een beetje)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
