De derde etappe Baker-city - Halfway 88km

Vannacht heb ik echt lekker geslapen. Aangezien ik er al om 20.15 uur in lag en pas wakker werd om 5.00 uur was het niet slecht. Ik bleef nog een uurtje liggen en stond PAS om 6.00uur op. Zelfs de temperatuur wordt met de dag beter het was nu maar liefst 3graden. Dus bijna heet te noemen, althans vergeleken bij een paar dagen geleden.

Ik deze keer géén snurkende buren gehoord dus het gaat beter als je ze maar laat fietsen. Wat is fietsen toch gezond hé!

Wederom een ontbijt met als hoofdingrediënt ei. Dit keer een kleine omelet gevuld met kaas. wel lekker. Daarnaast wilde ze 10 plakken bacon in mijn maag stoppen maar daar stak ik toch even een stokje voor.

En ja hoor tijdens het ontbijt weer dezelfde vragen: hoe gaat het vandaag en waar kom je vandaan. Dit keer was het een iets oudere man die Ed heet. Hij heeft als beroep het registreren van hun medische producten, schroeven en platen voor botbreuken, in verschillende landen. Enfin in een hele hoop landen heeft hij dus ook gefietst. Het was wel een leuk gesprek met de nodige grappen erin.

Vervolgens in de rij wachten voor de toilet en daarna mijn fietskleding aangedaan en mijn tas ingepakt. Om ongeveer 7.30 uur fietste ik weg.

Het weer was lekker, niet echt koud en met zo'n geweldig IGO jasje aan heb je eigenlijk nergens last van! Na ongeveer 3km fietsen was er een opstopping vanwege een ongeluk. Maar gelukkig mocht je er met de fiets wel langs. Inmiddels ging het best aardig bergop maar door de nog aangename temperatuur ging het me goed af. Van het hele ongeluk heb ik verder niets gezien dus ik denk dat het nogal mee viel maar ja je kent het hé; hoe meer politie hoe beter hier in de states.

Inmiddels was ik eenvoudig op de top van de berg aangekomen. Vandaaruit kon je door fietsen naar Flag-staff hill. Dit is een monument voor de Amerikanen want dit is een van de laatste bergen waar de pioniers van weleer nog overheen moesten. Hier staan dan ook een aantal oude huifkarren ed. Ik besloot om er maar even naar toe te fietsen ondanks dat het 1,5km klimmen was met een gem.% van 5%. Maar ja je bent tenslotte een toerist.

Nou het bleek de moeite waard. De oude karren waren schitterend en het uitzicht prachtig.

Vervolgens de route weer opgepikt en aan de afdaling begonnen naar de eerste rest-stop. Deze was op ongeveer 20km. Wederom van alles lekkers te krijgen. Snel doorgefietst naar Hells-Canyon. Dit heet zo omdat het er overdag bloedheet kan worden. Dat was gelukkig nu nog niet het geval. Het uitzicht was geweldig en het rijden door de canyon een genot. De reis verliep voorspoedig ondanks dat het toch constant een beetje klimt.

Bij het inhalen, in een klim, riep ineens een Americaan "That must be that Dutch guy with his big acceleration" Inderdaad was ik gisteren deze club voorbij gereden en kennelijk werd er over gesproken. Nog even en er wordt voor mij zo'n tegel met een goudenster gelegd. Enfin ik dacht zelf dat het nogal mee viel maar toch probeerden een aantal gasten me achterna te gaan. En dit lukte ze ook nog, even....

Na nog een pauze in Hells-canyon waar ze echt giga perzikken hadden fietste ik, met eerst een behoorlijke klim, door naar de lunchplaats. Ik had nu ongeveer een 65km afgelegd en moest er dus nog een 20-tal.

De lunch was weer geweldig waarbij ik ook nog even naar huis belde. Dit keer werd de livemuziek gebracht door een paar oude mensen op even oude muziekinstrumenten. Het was van die echte hilly-billy muziek wel een leuk sfeertje.

Na de lunch ging het direct stijl omhoog en mag je met recht spreken van een echte klim. De klim was ongeveer een 8km lang en ging gemiddelde 5,7% omhoog.Inmiddels was het ook 25 graden dus behoorlijk warm. Een hele hoop fietsers waren blij dat ze het uberhaupt tot boven vol gehouden hadden. Ook stapte er een heleboel af en deze konden met een zogenaamde sag-van omhoog. Je hoeft alleen maar je duim naar beneden te houden en ze stoppen voor je. Maar als je toch een beetje eergevoel hebt!?

Uiteraard was ik, als niet klimmer, ook blij dat ik boven was. Nu volgde een lange afdaling naar Halfway waarbij de snelheid opliep tot wel 70km per uur. Lekker hoor! Enfin in het stadje Halfway aangekomen, om 12.15uur, volgde een warm welkom met een paar dames in klederdracht die "howdie" riepen echt grappig hoor.

Nou het blijkt dat de stadjes van de afgelopen dagen nog niets zijn bij dit. Dit dorp is pas echt cowboy town met echte houten bars en oude gebouwen. Enfin aangekomen in Halfway bleek dat de bagage er nog niet was en de douche vrachtwagens nog niet volledig bruikbaar waren. Het gevolg dus giga lange wachtrijen waarop ik besloot eerst maar eens het stadje in te lopen en o.a het verslag bij te werken en daarna pas te douchen. Dit was me de vorige keer ook goed bevallen.

Ook moest ik nog de batterijen van mijn telefoon en mijn foto-toestel opladen. Dit kan voor U$ 5,- per keer per apparaat. Werkelijk weer een goede service. Ik had gelezen over het supporten van een kind voor U$ 10,= zodat deze mee op fietsvakantie kan. Voor dat bedrag wordt een fiets gehuurd, een helm geregeld en een bidon geschonken. Voor de sponsoring moest je ook bij deze kraam zijn. Enfin ik besloot op dat ook te doen waarna je eerst 10 keer Thank you so much te horen krijgt en vervolgens op een bel geslagen word waarna een 20-tal medewerkers beginnen te juichen. Even wennen maar wel grappig.

Ik bezocht wat antiek zaakjes en ging vervolgens naar de library die ook gerust antiek genoemt mag worden. Maar ja de computers werken, de mensen zijn vriendelijk dus wat wil je nog meer.

Aangezien we in dit stadje twee dagen blijven zal ik morgen proberen het verslag wederom bij te werken.

Morgen is een rustdag maar er is voor de liefhebbers, daar ben ik er een van, een route uitgezet van 127km met eerst een lange afdaling en vervolgens dezelfde weg terug.Je kunt ook kiezen om slechts de helft te doen.

Trouwens ik hoor hier net dat Lance Armstrong volgend jaar aan de Tour de France gaat meedoen!

I'll be back soon