Kamperen
Door: Freek Reijnen
Blijf op de hoogte en volg Freek
06 September 2008 | Verenigde Staten, Elgin
Ja daar ben ik dan weer. In the middel of no where en achter een giga computer scherm. Ja je weet Amerikanen hebben alles groter dus ook computerschermen. Het kreng is ongeveer 1,2 meter groot dus het is even wennen. Over wennen gesproken back to basics in een tentje is ook even wennen hoor.
Nou vandaag ben ik vertrokken naar The Wild West. Of zoals ze het hier noemen the last frontier. Dit komt omdat dit het laatste stukje was wat overwonnen moest worden om een verbinding te krijgen van de Oost naar de West kust. Een zekere Lewis en Parker hebben ergens in 1850 ofzo de opdracht gekregen om te kijken of dit mogelijk was. Dus vandaar!
Nou de bus die ik moest hebben zou eigenlijk om 11.00 uur vertrekken maar doordat een paar gasten niet op kwamen dagen vertok hij wat eerder en zochten ze nog enkele fietsers om eerder te vertrekken. Wel aangezien ik bij dit soort dingen altijd op tijd ben kon ik mooi een uur eerder mee vertrekken. De reis verliep prima binnen korte tijd waren we buiten Portland in een werkelijk geweldige omgeving. Met mooie bossen en een schitterend uitzicht op de Columbia river. Na ongeveer een uur veranderde het landschap in een kaal door bergachtig landschap. Ik dacht hebben de Amerikanen hier nu de Indianen voor verjaagd? Toch was het ergens ook wel weer mooi zo verlaten en weids. Na een tijdje veranderde dit landschap in een gigantische vlakte waarbij je eigenlijk niet kunt voorstellen hoe groot het allemaal is. En er was helemaal niets te doen.
Gelukkig kwam hier ook weer een einde aan en reden we langzaam maar zeker de bergen in. Met uitzichten zoals in de Westernfilms. Prachtig begroeide bergen, schitterende rivieren en prachtige dalen. En ja hoor de hopman spotte weer even een tweetal white-tail deers. Zoiets als een Ree maar dan ietsje groter.Zoals alles in the USA. Ook heb ik een paar jonge Bald-eagles gezien.
Na ongeveer 3,5 uur rijden gingen we de interstate 84 af en ging het langzaam het binnenland in. Echt Amerikaans allemaal.
Tijdens de reis heb ik de hele tijd gesproken met Ripley. Dit is een advocaat, van ongeveer 50 jaar oud, vanuit Brooklyn New York en de zoon van een gewezen hoogste generaal van the us-army. Ja je komt een hoop te weten over mensen. Het gesprek ging over van alles en nog wat en was wederom grappig.
Om circa 15.00 uur kwamen we aan in Elgin waar een aantal bewoners ons luid begroeten. Nadat we ingechekt hadden en de nodige labels aan onze bagage hadden gedaan kon ik naar mijn fietskoffer gaan zoeken en mijn fiets monteren. Dit verliep allemaal voorspoedig. Ik hielp nog even een oudere dame die haar fiets maar niet in elkaar kreeg. Ze bedankte met te zeggen "You just saved your first American". Snel naar mijn tentje de slaapzak en het slaapmatje uitpakken en vervolgens ging ik eten met Ripley.
Het eten was lekker en allemaal buiten in grote open tenten een geweldige ambiance. Na het eten nog wat rond gekeken en vervolgens geluisterd naar de band.
Ik ben ook nog even Elgin ingelopen om dit verslag te schrijven. Enfin ik ga nu slapen en me voorbereiden op de eerste etappe van morgen.
Welterusten. Freek
Nou vandaag ben ik vertrokken naar The Wild West. Of zoals ze het hier noemen the last frontier. Dit komt omdat dit het laatste stukje was wat overwonnen moest worden om een verbinding te krijgen van de Oost naar de West kust. Een zekere Lewis en Parker hebben ergens in 1850 ofzo de opdracht gekregen om te kijken of dit mogelijk was. Dus vandaar!
Nou de bus die ik moest hebben zou eigenlijk om 11.00 uur vertrekken maar doordat een paar gasten niet op kwamen dagen vertok hij wat eerder en zochten ze nog enkele fietsers om eerder te vertrekken. Wel aangezien ik bij dit soort dingen altijd op tijd ben kon ik mooi een uur eerder mee vertrekken. De reis verliep prima binnen korte tijd waren we buiten Portland in een werkelijk geweldige omgeving. Met mooie bossen en een schitterend uitzicht op de Columbia river. Na ongeveer een uur veranderde het landschap in een kaal door bergachtig landschap. Ik dacht hebben de Amerikanen hier nu de Indianen voor verjaagd? Toch was het ergens ook wel weer mooi zo verlaten en weids. Na een tijdje veranderde dit landschap in een gigantische vlakte waarbij je eigenlijk niet kunt voorstellen hoe groot het allemaal is. En er was helemaal niets te doen.
Gelukkig kwam hier ook weer een einde aan en reden we langzaam maar zeker de bergen in. Met uitzichten zoals in de Westernfilms. Prachtig begroeide bergen, schitterende rivieren en prachtige dalen. En ja hoor de hopman spotte weer even een tweetal white-tail deers. Zoiets als een Ree maar dan ietsje groter.Zoals alles in the USA. Ook heb ik een paar jonge Bald-eagles gezien.
Na ongeveer 3,5 uur rijden gingen we de interstate 84 af en ging het langzaam het binnenland in. Echt Amerikaans allemaal.
Tijdens de reis heb ik de hele tijd gesproken met Ripley. Dit is een advocaat, van ongeveer 50 jaar oud, vanuit Brooklyn New York en de zoon van een gewezen hoogste generaal van the us-army. Ja je komt een hoop te weten over mensen. Het gesprek ging over van alles en nog wat en was wederom grappig.
Om circa 15.00 uur kwamen we aan in Elgin waar een aantal bewoners ons luid begroeten. Nadat we ingechekt hadden en de nodige labels aan onze bagage hadden gedaan kon ik naar mijn fietskoffer gaan zoeken en mijn fiets monteren. Dit verliep allemaal voorspoedig. Ik hielp nog even een oudere dame die haar fiets maar niet in elkaar kreeg. Ze bedankte met te zeggen "You just saved your first American". Snel naar mijn tentje de slaapzak en het slaapmatje uitpakken en vervolgens ging ik eten met Ripley.
Het eten was lekker en allemaal buiten in grote open tenten een geweldige ambiance. Na het eten nog wat rond gekeken en vervolgens geluisterd naar de band.
Ik ben ook nog even Elgin ingelopen om dit verslag te schrijven. Enfin ik ga nu slapen en me voorbereiden op de eerste etappe van morgen.
Welterusten. Freek
-
07 September 2008 - 06:01
Michelle:
Leuk om al je avonturen wederom te lezen. Het is waarschijnlijk nog midden in de nacht daar dus ik hoop maar dat je lekker ligt te pitten. De dag is hier al weer ruim begonnen. Succes met de eerste etappe, hopelijk draai je je hand er niet voor om! GOOD LUCK ! -
07 September 2008 - 08:05
Renee En Margot:
:razz: hoi pap,
Hoe is het om in een tentje te slapen? gisteren zijn wij gaan survivallen en allebei met ons k..... in het water gevallen!we moesten over een smal touw over water lopen en in het midden toen we ook nog een ander touw moesten ruilen ging het mis...:oops: Fiets ze en veel groetjes -
07 September 2008 - 08:07
Renee En Margot:
de laatste smiley is mislukt nog een keer proberen
:oops: -
07 September 2008 - 13:03
Annelies En Frank:
Hei Freek,
Geweldig om te lezen wij krijgen dan toch ook een gevoel van waren we er maar bij.
We blijven je volgen.
Succes met fietsen en heel veel plezier.
-
07 September 2008 - 15:33
Ed:
Heb je toch nog iets van mij geleerd - een volwaardig vakantieverslag! Succes met de eerste etappe! -
07 September 2008 - 17:24
Laurens:
vet stoer Freek!!
het regent hier
pijpensteelen
hoop bij jou niet of wel dan.
groetjes laurens en suuk
zes -
07 September 2008 - 17:40
Gerco:
Hoi Freek,
Je eerste etappe zit erop. Leuk om je te kunnen volgen. Veel succes de komende dagen.
-
07 September 2008 - 17:52
Anja:
Hoi Freek,
Leuk om je verhalen te lezen. Als je het fietsen ooit niet meer zo leuk vindt, kun je altijd nog schrijver worden. Dat gaat je ook goed af. Veel succes verder. Groetjes. -
09 September 2008 - 12:56
Mart:
Ha die Freek, geweldig leuk om dit te lezen en de vele foto's te zien. Is wel wat anders dan een ritje naar Postel, of wat op de Pielis rondpeddelen. Veel plezier nog en succes met de rest van de tocht.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
