Dag 4 Portland-Medford met de bus.

Na beste lezers daar zijn we dan weer.

Vanmorgen stond ik om 5.30 uur op want ja ik ben toch wakker dan en heb als eerste het reisverslag bijgewerkt. Daar was namelijk gisteren iets mee fout gegaan dus dat moest hersteld worden. Nadat ik dat gedaan had ging ik even buiten informeren bij de chauffeur van de vrachtwagen hoe het met hem ging en wanneer ik mijn fiets moest laden.

Hij was buiten met zijn vrouw en er ontstond een gesprek over van alles en nog wat. Zo willen Amerikanen altijd graag weten wat wij van hun (nieuwe) president vinden. Nou namens jullie heb ik maar gezegd dat we het een vooruitgang vinden t.o.v. Bush. Deze man probeert tenminste echte veranderingen door te voeren voor de mensen.

Na het gesprek van minimaal een half uur ben ik mijn fiets gaan halen en heb deze samen met de chauffeur ingeladen. Daarna was het etenstijd en allemaal lekker ruim voor de drukte. Na het overigens heerlijke eitje ben ik mezelf lekker gaan scheren en douchen. Zeg maar een grote beurt voor het kamperen.

Om 9.10 uur checkte ik uit bij het hotel en een paar minuten later in bij de bus. De bus zou om 10.00 uur vertrekken. Ik vond een leuk plaatsje aan het raam. Na wat gedoe over en weer bleek dat er maar liefst 9 mensen niet waren op komen dagen zonder dit te melden. Op een persoon moest nog gewacht worden. En dit zou tot 11.00 uur duren. Enfin iedereen weer even de benen strekken en dus de bus uit.

Buiten bleek dat de persoon waar iedereen op wachte toch al aanwezig was dus iedereen weer in de bus en kon de reis beginnen met overigens een half uur vertraging.

De reis verliep voorspoedig door z'on typisch Amerikaans landschap zoals in de films. Het begon overigens wel erg bergachtig te worden.

Na een korte stop onderweg reden we om 15.30 uur Medford binnen. Hier werden we door de organisatie welkom geheten en konden we ons riderpakket op gaan halen.

Ik stond in de rij bij een zekere Beth. Toen ze vroeg waar ik vandaan kwam en ze hoorde dat dat Holland was begon ze meteen te vertellen dat ze verloofd was met een Nederlander die ze vorig jaar had leren kennen bij Cycle Oregon. Een zekere Walter. Hij was inmiddels ook vrijwilliger geworden en nam even de tijd om met mij te praten. Ik herinnerde me hem nog want hij had vorig jaar een bordje op zijn fiets met de tekst: If it aint Dutch it aint much.

Hierna hielp ik nog even mee met het uitladen van alle fietsen en kon ik mijn tent opzoeken. Ik heb tentnummer 308. Na wat met mijn buren gekletst te hebben ging ik op zoek naar het internet. Middels de rider services kwam ik bij de stand van de locals terecht. En hun waren zeer vereerd met mijn komst "all the way from Holland?..." Ik kletste wat met hun en kreeg de informatie waar ik een internetverbinding kon vinden.

Toen ik daarheen wilde gaan kwam ik langs de etenstent en besloot ik om eerst maar te gaan eten.

Daar kwam ik een aantal oude bekenden tegen die me allemaal Welcome back wensten. Zo was er Bob,Steve, Lorri en Chris allemaal in goede gezondheid.

Hierna ging ik naar een hotel om dit verslag te schrijven. Onderweg nam ik ook nog wat foto's.

Ik krijg van de mevrouw nu nog 5 minuten dus foto's opladen gaat helaas niet meer lukken.

Tot de volgende keer