The second day

Na mijn ontbijt en het bericht van deze morgen ging ik met de light rail de stad in, In de trein zat een ouder stel die wel nieuwschierig waren waar ik vandaan kwam en wat ik ging doen. Na een tijdje met hun gekletst te hebben moetsen ze eruit want ze gingen op bezoek bij hun zoon en schoondochter. Ikzelf stapte een paar haltes verder uit bij Chinatown.

Zoals ik vanmorgen al geschreven had ben ik eerst de oude stad en China Town ingegaan. Beide waren een stuk minder groot dan dat de kaart deed vermoeden. Maar op zich best aardig. Wel liep er wat gespuis rond. Maar daar had ik verder, op wat bedelen na, géén last van. Ineens een hevig getuuter en kabaal. Uiteraard kijk je dan even was het de man van zojuist uit de trein die voorbij reed met zijn zoon. Giga geinig en zwaaien dat hij deed.

Enfin ik was dus eerst op zoek naar een adapter om mijn apparatuur te kunnen opladen. Bij een zaak voor mobiele telefoons vroeg ik het even. Helaas ze hadden het niet maar hij wilde wel even bellen naar een grote electronica keten. Zo gezegd zo gedaan. Vanuit het hoofdkantoor kreeg hij het telefoonnummer van het filiaal in de buurt. Geweldig hoe iedereen je probeert te helpen!

Vervolgens ging ik verder met mijn route en kwam aan in the Northwest en Nobhill. Dit stuk van de stad is echt schitterend. Het lijkt alsof je de hele tijd in een park loopt want overal staan hoge bomen. Daarnaast straalt het geheel, met de echte Amerikaanse houten huizen met veranda en schommelstoel, een heerlijke rustige sfeer uit. Echt heel mooi!

Ik kwam inderdaad bij de electronica zaak uit en kocht een adapterset. Daarna dronk ik een gewone koffie met een lowfat blueberry cakje bij het werelberoemde Starbucks. Aangezien er overal terrasjes zijn kun je hier lekker buiten zitten. Heerlijk.

Aangezien ik nog wat postzegels nodig had ging ik op zoek naar een postkantoor. En wat denk je....? Hetzelfde als bij ons wachten, wachten en wachten. Maar liefst 45 minuten voor een paar postzegels, maar ze zijn wel mooi! Inmiddels was het rond de klok van twee en besloot ik om wat te gaan eten. Ja inderdaad het was weer zo ver! Na een heerlijke salad with pesto and chiken and an ida (indian style dark ale)liep ik weer verder door dit heerlijke stukje Portland. Aangezien ik ongeveer een 8-tal kilometers, ja het eten moet ook verbrand worden, gelopen had duurde het wel weer even voor ik terug was in Chinatown.

Hier nam ik weer de light train naar down town Portland. Bij hetzelfde restaurant van gisteren schreef ik een aantal postkaarten en bestelde ik een biertje en een portie onion-rings. Super!!!!!

Na circa een uurtje heerlijk gezeten te hebben en na alle koekwouzen gekeken te hebben. Shit wat zijn die er veel zeg! Bestelde ik nog wat te eten, licht verteerbaar jullie kennen me, waarna ik nog even in het café annex brouwerij ging kijken. Dit cafe brouwt namelijk het bier zelf en wel boven in het café erg grappig en leuk om te zien. Trouwens wisten jullie dat er, in Oregon, maar liefst 135 verschillende biersoorten gebrouwt worden?

Inmiddels was het 19.15 uur waarna ik de light-train terug naar het vliegveld en vervolgens de shuttle naar het hotel nam.

In het hotel aangekomen bruiste het ervan de drukte van allerlei fietsers en aanhang. Een leuke sfeer. Nadat ik mijn ticket opgehaald had kon ik mijn fiets inladen. Nu is het echt begonnen!

Met de twee volunteers heb ik nog een kwartier staan te ouwehoeren en moppen tappen, prachtig.

Vervolgens terug naar binnen en dit verslag bijwerken. Het is nu hier bijna 21.30 uur dus tijd om te gaan slapen. Jullie zulllen bijna wel weer opstaan om van het welverdiende weekend te gaan genieten.

Nou morgen om 11.00 uur stap ik op de bus om aan het avontuur te gaan beginnen. Wish me luck!

Ik hoop dat ik daar ook het verslag kan bijwerken en zelfs wat foto's kan laten zien. Ik doe mijn best!

Ondertussen kun je de website www.cycleoregon.com bezoeken om een idee te krijgen van de route en het gebeuren er om heen.

See you, Freek