De terugreis

Nou dit is dan de laatste dag. Ik stond om 7.30 uur op douchte me en ging vervolgens ontbijten.

Hierna om 9.00 uur uitchecken en met de shuttle naar het vliegveld. Inchecken aan de balie van KLM? North-West? of Delta? Ja met al die samenwerkingsverbanden wordt het niet altijd makkelijker.

Delta dus! Bij het inchecken kwamen er toch wat problemen aan het licht. De fiets moest eigenlijk maar liefst U$ 300,- kosten maar dat durfde ze denk ik niet te vragen dus uiteindelijk mog hij mee voor U$ 175,-. Best raar in Nederland geen gram teveel en Euro 150,- en nu volproppen die koffer en dan U$ 175,- een "koopje" zou ik zeggen. Toch fijn z'on baliemedewerkster die gewoon ouderwets meedenkt en geen vragen stelt maar uit haar zelf het probleem oplost.

Misschien was de truuk wel dat ik tijdens het inchecken van maar liefst 25 minuten gewoon rustig bleef en alleen antwoord gaf op haar vragen. Ook het feit dat ik van een andere vlucht overgezet was naar deze en ze alle informatie via de telefoon moest krijgen deerde haar niet. Klasse!

Nou dan komt het phenomeen "de veiligheidscheck". Schoenen uit, riem uit in een bakje vervolgens handbagage weer in een andere bak, telefoon, portemonee in nog weer een andere bak en dan met één hand je broek ophoudend door een poortje wat dan toch weer piept vanwege je stalen zenuwen of zo vervolgens je armen spreiden waarna je broek dus op je knieen zakt en dan, dan ben je volledig uitgeschakeld. Tenminste als niet door een beamte het leesboek in je handbagage wordt aangezien voor "how to make a bomb out of bad airplane food for dummies" want dan, dan hebben ze echt een reden om je hele handbagage ongegeneerd om te keren. Als je dan hoort "everything ok" dan ben je officieel veilig verklaard. Wat een verschil met de aankomst: Welcome in the USA, Thanks for being here.

Helaas mag je tegenwoordig géén spuitbus deo meer in je handbagage meenemen dus kun je vervolgens 10 uur lang stinkend naar het angstzweet "ontspannen" in een vliegtuig zitten.

Maar gelukkig heb je het gered en uiteindelijk is het ook voor je eigen veiligheid, denk ik!

Nou boarden dan maar op naar stoel 39d, wederom, midden in de boeing 767 helemaal gevuld met 241 passagiers.

Om 12.05 uur koppelden we los van het dock en reden we naar de startbaan. Ineens de stem van de piloot we moesten terug naar het dock want er was een verloren passagier weer gevonden. Nou verwelkom hem met een groot applaus want it is his lucky day. We never do this. Zo gezegd zo gedaan en nadat de piloot hem nog even persoonlijk welkom was komen heten konden we met 30 minuten vertraging alsnog vertrekken.

Ik zat naast een echte Noor, maar dan zonder helm en zwaard, uit Oslo en een Filipijn van een van de 7107 eilanden van deze eilandengroep. Met de Noor had ik wel een leuk gesprek en lachten we wat. De Filipijn zei helemaal niets.

Na de gebruikelijke maaltijden landen we om 6.45 uur op Schiphol. Waarschijnlijk had onze piloot eerst op een straaljager gewerkt want dit was maar liefst een half uur eerder dan gepland. Om 7.51 uur reed ik P3 af naar Eersel.

Met de gebruikelijke files was ik om 10.06 uur weer thuis.

Het was een schitterende reis geweest. Inderdaad een behoorlijk stuk zwaarder, meer echte klimdagen, dan vorig jaar maar het gebied was werkelijkwaar prachtig en voor het tweede achtereenvolgende jaar waren alle dagen droog geweest.

Bedankt voor al jullie reacties "it kept me going"

Graag tot een volgende keer.

Groeten Freek